मंगळवार, २६ ऑक्टोबर, २०१०

मला जगायचं होतं

रहस्य उलगडत नव्हतं, प्रश्नांनाही उत्तर नव्हतं
मी कोण कुठला हेच मला ठावूक नव्हतं,
पहिलं उद्दिष्ट हेच होतं, मलाच ओळखायचं होतं
जन्माआधीच सगळं संपलं, तरी मला जगायचं होतं

इच्छेचं पाखरू उडत होतं, सैरभैर फिरत होतं
मला खेळायचं होतं, मला शिकायचं होतं
प्रेमात पडायचं होतं, जग पाहायचं होतं
अपघाताचं निमित्त होतं, तरी मला जगायचं होतं

मला इंजिनियर, डॉक्टर, शास्त्रज्ञ व्हायचं होतं
मला अभिनेता व्हायचं होतं, मला नेता व्हायचं होतं
मला सचिन बनायचं होतं, मलामीर बनायचं होतं
काहीच होता गेलो तरी मला जगायचं होतं

शिक्षण, नोकरी, लग्न सारं काही रीतसर होतं
मुलांची प्रगती बघून अभिमानानं उर भरून येतं
कुटुंब-चक्रात आयुष्य अलगद निघून जातं
सारं काही झालं होतं, मनासारखं घडलं होतं,
वयहि खूप झालं होतं, मरणच फक्त उरलं होतं
तरी मला जगायचं होतं, तरी मला जगायचं होतं

मला हे करायचं होतं, मला ते करायचं होतं,
सगळं करायचं होतं, खूप काही करायचं होतं
अश्या विचारात सगळंच करायचं राहिलं होतं
काहीच केलं नाही तरी मला मात्र जगायचं होतं

प्राणपक्षी उडाला होता, स्वर्गाकडे निघाला होता
माझा मात्र प्रवासात हिशोब चालू होता
आयुष्यातील शून्य बघून गोंधळ उडाला होता
आता मात्र हे बदलण्याचा निर्धार पक्का होता

"सगळे हिशोब जुळतील, सगळी उत्तरं मिळतील
कितीही फिरलास तरी पुन्हा पुन्हा इथेच येशील"
कुणीतरी मला बोलावत होतं, काहीतरी सांगत होतं
मला काहीच कळत नव्हतं, मला पुन्हा जगायचं होतं

नेहमी हे असंच होतं, सालं नशीबच धोका देतं
तेच तेच दिसू लागतं, दुष्टचक्र मागे लागतं
त्यांनी काम केलं होतं, तुम्हाला बजावलं होतं
तेंव्हा तुला कळत नव्हतं, तुला तर जगायचं होतं